بررسی رابطه بین ابعاد شخصیتی با آشفتگی روان شناختی در پرستاران بیمارستان شفاء کرمان

مقدمه: آشفتگی روان شناختی عوارض متعددی در خانواده، زندگی اجتماعی، فردی، سازمانی و تأثیر به سزایی روی مشاغل مختلف می‌گذارد که می‌توان شغل پرستاری را یکی از تأثیر پذیرترین مشاغل در این مورد به حساب آورد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ابعاد شخصیتی با آشفتگی روان شناختی در پرستاران بیمارستان شفاء کرمان در سال 1394 انجام شد. روش کار: این مطالعه به روش توصیفی تحلیلی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران بیمارستان شفا (324 نفر) در سال 1394 بودند که تعداد 177 نفر به عنوان حجم نمونه و به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. داده‌های جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS 20 و از طریق آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون در سطع معنی داری (05/0 > P) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: بر طبق یافته‌ها، بین ابعاد شخصیتی با آشفتگی روان شناختی در پرستاران بیمارستان شفاء کرمان رابطه وجود دارد و نقش ابعاد شخصیتی در این آشفتگی با یکدیگر متفاوت است. به این صورت که افزایش روان رنجورخویی و گشودگی به تجربه با افزایش آشفتگی روان شناختی پرستاران همراه است. عامل روان رنجورخویی با ضریب 38/0 کمترین تأثیر و عامل وظیفه شناسی با (ضریب 89%) بیشترین تأثیر را در آشفتگی روان شناختی پرستاران داشتند. نتیجه گیری: از آنجا که کارکنان اهداف و ارزش‌های سازمانی را بخش مهم از زندگی خود می‌دانند، با توجه به ساختار شخصیتی خود می‌توانند در شغلشان موفق‌تر باشند. بنابراین، هماهنگی شخصیت و سازگاری شغلی سبب جلوگیری از آشفتگی روان شناختی پرستاران و افزایش بهره وری می‌شود.